objawienia
1
horyzont faluje,fala wpływa we mnie,
w moje wiersze - sidła. za chwilę
wpadną w nie umarli,będą błyszczeć,
błyszczeć i tańczyć wokół ognisk.
ogniska sięgną nieba,niebo spłonie,
zostawi bliznę a blizna
nie zrośnie się.
2
tak dzieje się nocą.W dzień
- pewniej.pewniej postawisz kroki
na drewnianej podłodze,być może zatańczysz.
taniec zasłoni horyzont,nie będzie już ogniem
ani ucieczką, wypłynie z wierszy.
stanie się mgłą.
interferencje - czytał Marian Opania
1
pęka ciemność. po niej rysa,po niej świat.
tyle się dzieje,ile sami chcemy.tak dużo w nas
zostaje.części zamienne,zmienne nastroje.
półprzewodniki ciepła, dłuższe obiegi tlenu,
na klatce schodowej,blues.blues,nagle oswojony
jak ogień świętego Elma,wgryza się w ciało.
staje się krwią, przekrojem galaktyk.pulsuje.
2
za nami,lata świetlne,przed nami, ziemia.
pędy,popędy wrastają w sen,w łóżko,w ściany.
twarze,pryzmaty. wchłaniam je w siebie,
jestem jednym z nich. toczę się,toczę po płótnie.
proszę, zatrzymaj mnie.zamknij w ramę,
zamknij w szkło. powieś.
3
powieś,ale daj oddychać,popatrzeć przez witraże,
nasyć dźwiękiem.jestem bezwładna. chwyć mnie za dłonie,
biodra,ukołysz. blues uniesie nas,
wygładzi. spójrz,odrodzenie jest we mnie,
we mnie budzi się dzień.
hostie
1.
sen jak parkiet. biodra falują bliżej
początku,gdzie prąd silniejszy,
jeszcze nieoswojony. to właśnie jazz,
jazz jak krótkie spięcia,prądy wirowe,
tsunami. wszystko, co płynne i głośne.
takie moje małe szaleństwa, tajemnicze
przestrzenie w popękanych lustrach i listach,
zniekształcone twarze. to więcej niż układanie włosów,
niż mistyczny niepokój. ciemnoczułość jak nóż.
2.
tyle mam za sobą, przed sobą jeszcze więcej.
pozasłoneczny układ planet, czarne dziury.
taki właśnie jazz,jazz zmieszany z krwią,
brunatny miód. ciekłe piruety.
coś,co zatrzymuje na tyle,by nie dało się
przejść do innego filmu. tak faluje ciało,
tak wzrasta ciśnienie. zaduch, ocieranie kropli
z czoła. to wszystko spam. coraz więcej spamu.
